Lekkere billenbroek. Wie wil dat nou niet. Ik ging deze middag op pad met als doel een spijkerbroek aanschaffen waarin mijn achterbibs parmantig uit de verf zou komen. De spijkerbroekjes van de Zara blijken te veranderen in hobbezakken dus dan maar even iets meer investeren dacht ik zo. Het werd de Levi’s winkel aan de eindstraat in Breda. Dit nostalgische spijkerbroekenmerk zou mij vast wel kunnen helpen dacht ik zo. Ik daarbinnen gestapt, komt er gelijk een verkoopmedewerker naar mij toe. [scary] Snel over mijn drempel heen gehuppeld, leg ik deze dame uit dat ik een broek wil waarin mijn kont er flatteus moet uitzien en één die niet teveel uitloopt.

De verkoopster geeft mij een paar broeken mee en adviseert mij om daarna uit het pashokje te komen zodat zij haar advies kan geven. In gedachten druk ik mijn voeten al op de rem en realiseer ik mij waarom ik altijd naar de Zara wil. Daar staan geen verkopers die hulp aanbieden en de schuchtere in mij vind die anonimiteit juist wel prettig. Laat mij maar lekker mijn ding doen. Als mijn moeder meegaat vind ik dat helemaal niet erg trouwens maar als ik alleen ga winkelen verdwijn ik het liefst in de menigte. 

Geheel uit mijn comfort zone stap ik dat pashokje uit. Het liefst had ik de desbetreffende broek al in de wilgen willen hangen want mijn kont zag er groot, groter, groots uit dus wat heeft zij nog in te brengen dacht ik. Ze ziet gelijk dat de broek twee maten te groot is. Hmmm, dit gaat de goede kant op. Krijg ik ineens een maatje 27 in mijn handen gedrukt. En ja, de broek zat beter maar nog steeds stonden de kontzakken niet naar mijn zin. Veel te wijd uit elkaar. Ik deel mijn wensen en ze denkt de broek gevonden te hebben. Deze dame geeft niet op en ik geef haar het voordeel van de twijfel. Laat ik eens vol openstaan voor haar adviezen bedacht ik me. 

En ja hoor, dit was hem. Ik voel me net zestien en ga bijna naast m’n schoenen lopen. Ik glunder helemaal. Die griet weet waar ze het over heeft. Dit had ik dus allemaal gemist als ik als een holbewoner in die kast had blijven zitten. 

Ik die broek natuurlijk gelijk aangehouden en de aardappelzak van de Zara ging mee naar huis in de anonimiteit. Ik complimenteer haar voor de hulp die ze me gaf en beken dat ik normaal nooit graag het pashokje verlaat. Ze lacht en is zichtbaar blij met deze feedback. 

“Wilt u er nog een t-shirt bij?”. Ik bedank dit aanbod vriendelijk met een lach. Je hebt alweer genoeg uitgegeven zegt hoofd administratie. 

Waarom dit verhaal Janine? Tja, geen idee. Alhoewel. Dit gaat over uit je comfort zone stappen. Openstaan voor hulp. Vertrouwen hebben in een onbekend iemand. Ik ben nota bene zelf verkoopster maar als ik heel eerlijk ben, maak ik weinig mensen mee die huiverig tegenover mij staan. De chef compliment  in mij zegt dat dat ook ligt aan de benadering. Door de jaren heen heb ik mijn innerlijke rust gevonden en vanuit die plek benader ik de klanten besef ik me. Vroeger was ik vaker onzeker en dat is niet helpend voor een verkoper. Dan ga je vanuit je hoofd verkopen en dat werkt voor mij in ieder geval niet. 

Anyway. Een goeie kont in je jeans hebben, dat wil toch iedereen. 

Vrolijke billengroetjes vanuit mijn Levi’s spijkerbroekje. Wat voor model is het? 

De RIBCAGE STRAIGHT ANKLE MIDDLE ROAD. Zoveel mensen zoveel billen maar geloof me. Ga daarheen en je krijgt super advies! 

toedeloe!

liefs,

Janine