Poetsdag. De breeze die poppies eerste schooldag in huis achterlaat lijkt meer op een wervelwind. 

Positief dan welteverstaan. 

De tuthola’s in mijn bovenkamer, afdeling “EGO” staan alweer met hun paardebakkesen te grinneken omdat ze ervan overtuigd zijn dat dit weer zo’n one day fly actie is. “Poetsen wordt nooit jouw ding Janine”, zeggen ze afkeurend. 

De hartverwarmende engeltjes in mijn hart laten niet op hun neerkijken en vlinderen als blije eitjes in vogelvlucht  met deze breeze mee. Mijn lichaam gelooft de waarheid van deze hartendiefjes en als een tango danseres neem ik de douche onder handen. En even later sta ik als een rapper het raam af te trekken. Klinkt best raar dit. 

Hoe dan ook, het huis ademt transformatie. Terwijl de wasmachine op de achtergrond meedanst en mijn JBL box zorgt dat de decibellen door het huis galmen, zit ik even, heel even, op de trap, om het heerlijke gevoel onder woorden te brengen. 

De tuthola’s bovenin laten weer van zich horen. Ga je nu serieus weer iets posten? Mensen op social media zijn jou straks beu omdat je ze te pas en te onpas lastigvalt met jouw dagelijkse gedoetjes. Heb je niks beters te doen met je tijd? 

Mijn hartendiefjes zuchten en voelen enkel en alleen de noodzaak om te schrijven. Het voelt net als poepen. Het moet eruit. En als ik het ophoud zou je denken dat er opstopping ontstaat maar het voelt dan meer als een leegte…

Dussss, terwijl ik dansend als een mevrouw proper door het huis zwier met mijn gele lap, vallen de vertalingen van mijn hart binnen en dan moet ik even stoppen en besef ik dat ik liever schrijf dan poets. Ja. Het leven moet raar lopen wil ik van poetsen mijn hobby maken. Nee, die gaat niet op. Ships, hebben mijn tuthola’s van afdeling “Ego” soms ook wel gelijk. [🐸]

Inmiddels zit ik in de tuin te genieten van een kop koffie. Afleiding ligt weer op de loer. Maar wat geeft het, morgen is er weer een dag. Ik mag dan in Nederland geboren zijn maar mijn mentaliteit zou goed zijn oorsprong in Curaçao hebben liggen. 

Tommy voelt deze mentaliteit haarfijn aan en nestelt zich op de trap. Die voelt geen enkele sjoege om iets te ondernemen, lijkt. 

Ik zucht met mijn mondhoeken zonwaarts. Ik neem even een boterham. Daarna zien wij wel weer waar deze heerlijke zomer breeze ons heen brengt. 

Waarom ons? Nou, ik en al mijn karaktertjes, knipoog 😉 

Daaaaahaaaaag. Geniet van deze dag iedereen en doe vooral waar je blij van wordt!☀️