Ik zit gevangen in tijd en to-do lijstjes. 

Dat besef valt binnen nadat ik wakker wordt van mijn middagdut. 

Drie dagen achter elkaar vrij zijn zonder kind en de mogelijkheid tot alles klinkt vast hemels en toch bemerk ik strijd in mijzelf. 

De eerste dag was het prettigst. Al vond mijn kritische tuttenbel, die leeft in mijn bovenkamer, het zonde dat ik de ochtend had besteedt aan lummelen zoals een Netflix film kijken. “Je kunt beter eerst huishouden en daarna buitenspelen”, oppert zij streng.

Mijn volgorde is dus altijd andersom. Eerst iets leuks doen en daarna huiswerk maken.
Dus. Bekijk het even lekker met je kritiek miss tuttenbel.

Vervolgens heb ik heel de namiddag onkruid staan wieden in de bloedhete zon en eerlijk, ik genoot. Met mijn handen in de aarde ging ik blootsvoets te werk. 

Ik wordt heel zen van onkruid wieden en de tijd lost op. Het is nu dat ik het doe, er is geen zojuist en er is geen straks. 

Doordat de buurvrouwen thuiskomen van werk en het schattige buurjongetje  is opgehaald van de kinderopvang, besef ik dat het toch al tegen vijfen in de namiddag zal zijn. Ik werk mijn pad nog af en tevreden drink ik in twee seconden een glas water leeg en verwen ik mijzelf met een wijntje.

Man wat smaakte die goed en oké, wel alles vertellen Janine, ook een sigaretje erbij. Niet dat ik mij daarvoor schaam maar wijn zonder een sigaret blijft lastig. Ik moet al zoveel dus verwen ik mijzelf met iets wat ronduit slecht is voor mijn lichaam. 

Ik vind er zelf wat van en toch doe ik het. Die tegenstrijdigheid in mijzelf is vermoeiend. 

Waar wilde ik heen met mijn verhaal? 

Oh ja, de klok, de tijd, tiktaktiktak… 

Ik heb een virtuele klok aan de binnenkant van mijn derde oog met zo’n vrouwtje die met haar stok tegen de klok tikt. Ze houd de tijd strikt in de gaten en owee als je tijd verspilt, daar zit een hoop strafwerk op! 

Mijn speelse kind poept op haar en die gaat uit protest gewoon een middagdut doen. We kunnen het ook een siësta noemen, klinkt iets leuker. 

Die monkey mind is echt een energie sucker, ik laat deze monkey mind teveel navigeren op mijn boot. En het is niet één monkey he? Het zijn dus een groep monkey’s die ieder hun eigen personality hebben. Die kakelen heel de dag door tegen elkaar. M’n adem stokt als ik eraan denk. Vind ik het gek dat ik zo moe ben? 

Had ik meer kunnen doen de afgelopen twee dagen? 

Ja.

Is het erg dat je minder hebt gedaan? 

Nee.

Wat is dan het probleem? 

Dat ik mijzelf zo in de weg zit. Oké. Fair enough. 

En is het erg dat je jezelf zo in de weg zit?
Nou, het is niet het einde van de wereld maar ik kan hierbij wel hulp gebruiken. 

Vraag jij nu om hulp Janine? 

Ja, inderdaad. Meestal wil ik het allemaal zelf oplossen maar dan kan ik wachten tot Sint juttemus. 

Volgens mij weet jij het eerlijk gezegd wel zelf? Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, wel helpen met vragen richting de oplossing maar die oplossing ligt in jouzelf janine. 

Wandelen, sport, yoga,…

Iets ondernemen waarin ik mijn energie kwijt kan en meer in het moment land.

Een monkeymind leeft niet in het moment dus ga stapsgewijs oefenen met lichaamsbeweging. 

En ben niet te streng, ben lief voor jezelf Janine.